لا تتردد في المشاركة:
لا تتردد في المشاركة:
الاسم الشعبي: بلوط الفلّين، شجرة الفلّين
المنشأ: حوض البحر الأبيض المتوسط
طبيعة الشجرة: متوسّطة، دائمة الخضرة
شكل النمو (التاج): مستدير – مستدير واسع
الإزهار: أخضر، عديم الأهمية البستانية
موسم الإزهار: الربيع
الثمار: جوزة البلوط
الارتفاع عند البلوغ: 15 م
القطر عند البلوغ: 10 م
وتيرة النمو: سريعة
الري: اقتصادي، يحتاج إلى ري مساعد عند التثبيت
التربة: جميع أنواع التربة عدا المالحة
الملاءمة الجغرافية: منطقة الساحل، السهل، الأودية والجليل
التحمّل المناخي: مقاوم للحرارة والبرودة
الاستخدامات: منفرد، في مجموعات، جادًّة، حرش، غابة، تشكيلات فنية
شجرة متوسّطة الحجم، دائمة الخضرة، وتيرة نموها في سنواتها الأولى بطيئة جدًا مقارنة بباقي أنواع السنديان، لكنها تنمو بسرعة نسبية بعد ذلك. تاجها غالبًا مستدير، مع ميل بسيط إلى الشكل البيضوي أو المتدلي. وبسبب ميلها للتدلّي، ينبغي الحرص على تشكيلها منذ سنواتها الأولى لضمان بقاء التاج عاليًا قدر الإمكان لإبراز الجذع النحتي الجميل. أوراقها خضراء داكنة من الأعلى، منحنية قليلًا نحو الأسفل. المصدر الرئيسي لجاذبية هذه الشجرة هو جذعها النحتي المتشقق بألوان البني الفاتح أو الكاكي أو الرمادي. يُعدّ السنديان الفلّيني عنصرًا مهمًا في النظام البيئي لغابات حوض البحر الأبيض المتوسط، وتوجد في البرتغال وإسبانيا غابات واسعة تشكّل موطنًا أساسيًا لأنواع نادرة من الحيوانات والطيور المهددة بالانقراض. ومن الجدير بالذكر أنّ حوالي 50٪ من السنديان الفلّيني في العالم ينمو في إسبانيا والبرتغال. بفضل جذعه السميك والفريد، يتمتّع السنديان الفلّيني بقدرة عالية على مقاومة الحرائق؛ فعلى عكس الأشجار الأخرى التي تتجدد بواسطة البذور أو من قاعدة الجذع، هو ببساطة يُنبت فروعًا جديدة ليعوّض التاج. عمره طويل جدًا (نحو 200 سنة)، وهو مقاوم نسبيًا للآفات (مع احتمال الإصابة أحيانًا بالحشرات القشرية). يحب الشتاء الرطب والصيف الحار، ويناسب معظم مناطق البلاد بما في ذلك المناطق الجبلية العالية.
يُستخدم جذعه لإنتاج فلّين سدادات النبيذ، حيث تنمو طبقة الفلّين بشكل منفصل عن الخشب ويمكن إزالتها دون الحاجة إلى قطع الشجرة. البرتغال تُنتج نحو نصف الاستهلاك العالمي من الفلّين. كما يُعتبر السنديان الفلّيني شجرة تحسّن التربة وتقدّم مساهمة بيئية مهمة أيضًا في هذا المجال. وهو مصنّف كنوع محمي في أوروبا.
עץ יחיד:
מסנן ומטהר כ-1000 מ”ק אוויר מזיהום
מייצר 700 ק”ג חמצן
קולט מעל 20 טון של פחמן דו חמצני
מסוגל לספוג כ-20 ק”ג אבק בכל שנה
ולבלוע תרחיפים המכילים מתכות רעילות, כמו כספית, עופרת וליתיום
חלק מהחמצן באוויר שאנו נושמים מיוצר על ידי העצים
העצים מכינים עצמם לחורף, שבו פעילותם נעצרת. כדי לא להינזק מפגעי הקור מפחיתים העצים את שטח הפנים, ע”י השלת העלים, כצעד הסתגלותי המאפשר להם לשרוד בתנאי החורף המקשים. הקולטנים שבעלים, הרגישים לטמפ’ היורדת, מפסיקים את ייצור הכלורופיל, הכלורופיל הקיים מתפרק והצבענים האחרים שבעלים נחשפים, והעלים הופכים מירוקים לצהובים, כתומים ואפילו אדומים.
בעת שלכת הסתיו, צבעי השלכת – בעיקר האדום – מאפשרים לעלה להישאר מעט יותר על העץ וכך העץ “שואב” את שארית החומרים המזינים מהעלים ולנצלם עד תום. צבעי שלכת ביערות שלא בעונת הסתיו מאפשרת ליערנים לאתר בעיות.
המלצות ואפשרויות לשילוב שקדים בתפריט היומי:
*תודה לגילי חדש – רפואה טבעית
הפרט המוכר הכי עתיק בעולם הוא עץ מזן Pinus longaeva המוכר בשמותיו העממיים Great Basin bristlecone pine או intermountain bristlecone pine או western bristlecone pine, שנמצא ביער Ancient Bristlecone Pine שב’הרים הלבנים’ בקליפורניה.
גילו מתקרב ל-5,100 שנים!
גם העץ השני בגילו המוכר נמצא באותו יער, והוא גם כן תת זן של אותו עץ. הוא בן יותר מ-4,800 שנה. תת זן זה קיבל מהחוקרים שמדדו את גילו את השם “מתושלח”
הפרט הכי גבוה בעולם הוא כפי הנראה עץ מזן
Sequoia sempervirens
שנמצא בפארק הלאומי רדווד בקליפורניה.
גובהו 115 מטר
גינקו דו אונתי מהווה מעין ‘מאובן חי’. הוא התקיים כבר בתקופות פרהיסטוריות.
בחפירות ארכיאולוגיות נמצאו חלקי מאובנים שלו מלפני 270 מליוני שנים!
עמידותו הרבה, והיכולת להזריע את עצמו בקלות, סייעו לו להתקיים לאורך הדורות. הוא כל כך עמיד, שפרטים בודדים שלו שרדו אפילו את פצצת האטום בהירושימה בשנת 1945, למרות שהיו במרחק קילומטר אחד או שניים בלבד ממוקד הפיצוץ. לא רק שעצים אלה שרדו, הם אףהחלימו לחלוטין לאחר זמן קצר יחסית.
